Hina Matsuri

O Hina Matsuri é o Festival das Monecas, que se celebra cada 3 de marzo en Japón. Está dedicado especialmente ás nenas, polo que tamén se coñece como Festival das Nenas. Nel, as nenas expoñen varias monecas vestidas con kimonos tradicionais e quedan situadas en distintos niveis dunha plataforma, dende 5 ata 7 escalóns, cuberta con tela vermella. Estas monecas representan personaxes da corte imperial da Era Heian ordenados xerarquicamente e pasan de xeración a xeración dentro da familia. Se sole adornar tamén con flores de pexego xa que neste festival tamén se coñece como Momo no Sekku, e o melocotón é unha froita que se relaciona co sexo feminino.

A tradición xaponesa que provén de onde se pensaba que estas monecas podían esconder os malos espíritos nos seus corpos, salvando así ao seu dono dos encontros perigosos unha vez se librara delas. Desta maneira, a costume se fixo nunha cerimonia coñecida no Periodo Heian como hina nagashi, que nas monecas de papel eran enviadas en barco polo curso dun río, levándose consigo os malos espíritos. A costume se difundiu durante o Período Edo, pasando de xeración en xeración ata o que hoxe coñecemos como Hinamatsuri.

O festival conta coa súa propia canción tradicional, moi coñecida entre a poboación xaponesa. Un prato típico da festividade é o hinaarare, unha especie de boliñas de arroz de diversas cores e doces, que dise que protexen ás nenas das enfermidades e a mala sorte.

A vexetación de Xapón

A vexetación de Xapón é caracterizada por ser moi abundante e variada, tendo esta 4500 plantas propias do seu país, e tendo en total máis de 17000 especies de plantas. Isto ocorre pola diversidade do clima no arquipélago xaponés. 

Loto

Tamén teñen bastantes especies importantes como os lotos, as peoínas, as azaleas, as sakuras, o cristantemo…

En Hokkaidō a vexetación é subártica 3 similar á do sur de Siberia, a pícea, o alerce e o abeto meridional son as árbores máis comúns, aínda que hai exemplares de alisos, álamos e hayas

Bosque de Sagano

Case o 70% da superficie de Xapón está cuberta por bosques. A variedade de árbores predominantes é a conífera. Unha especie común é o sugi, ou cedro xaponés, que pode chegar a medir uns 46 metros de altura. Outros perennifolios notables son a pícea e moitas variedades de abetos.

Os xaponeses practican un tipo único de xardinería paisaxística, na que reproducen en miniatura os paisaxes naturais de forma estilizada. Tamén cultivan árbores pequenos chamados bonsáis, os cáles consisten en plantas ornamentais que ao ser sometidas a técnicas de cultivo especiais como o corte de raíces e poda de ramas, se impide o seu crecemento, logrando así que a súa altura sexa de uns 30 centímetros.

A fauna de Xapón

En comparación coa su flora exuberante, a fauna de Xapón é máis escasa aínda que conta con al menos 140 especies de mamíferos, 450 especies de aves e unha amplía variedade de réptiles, batracios e peces. O único primate mamífero é o mono de cara vermella, el macaco xaponés, que se encontra en todo Honshū.

Mono de cara vermella

Entre os carnívoros destacan o oso vermello, o oso negro e o oso pardo. Son frecuentes os zorros e tejones e outros animais con pelo, como o xabalí, a marta, o visón xaponés, a nutria, a comadrexa e distintas variedades de focas. As lebres e os coellos e outros roedores como os esquíos, os esquíos voadores, as ratas e os ratos son numerosos, aínda que non hai ratos caseros. Hai moita variedade de morcegos; entre os insectívoros destacan o topo xaponés e a musaraña. Das dúas especies de cervos a máis común é o pequeno cervo xaponés, que ten o pelo branco moteado no verán e pardo no inverno. O gorrión, a golondrina casera e o tordo son as aves máis comúns de Xapón. As aves acuáticas constitúen case o 25% das especies coñecidas e aparecen especies como a grulla, a garza, o cisne, o pato, o cormorán, a cigüeña é o albatros. As aves canoras son numerosas; o camachuelo e dous variedades de ruiseñores son os máis coñecidos. Outras aves comúns son o petirrojo, o cuco, o paxaro carpinteiro, o faisán e a paloma.

A relixión en Xapón

A relixión de Xapón non é algo que sexa definido, xa que, os xaponeses non cren nunha relixión en particular, pero en cambio incorporan as rasgos doutras relixións nas súas vidas diarias.  As calles xaponesas as soen decoran en certas festividades, xa que é parte da súa crenza.

Unhas das súas relixións principais son o Budismo e Shinto. O Budismo é unha relixión que chegou a Xapón no século VI (No ano 552 durante o período Asuka), na parte meridional do reino coreano da península de Baekje. Foi o rei Baekje quen lle enviou ao Emperador xaponés unha pintura dun Buda e algúns sutras. Máis tarde os aristócratas xaponeses construíron estatuas e templos budistas na capital de Nara, e logo na capital de Heian (Que actualmente se chama Kyoto).

O Shinto proben dos tempos da prehistoria, e foi unha relixión que tiña respecto á natureza e a certos lugares que eran sagrados. A adoración do Shinto  se realiza en lugares que son considerados como santos. Nesta relixión sobre todo é importante o acto da purificación antes da visita a estes lugares sagrados. Estes lugares ao principio poden haber sido usados para adorar a cousas como o Sol, formacións de roca, sons é árbores. O Shinto, como é unha relixión indíxena, non ten nin ningún fundador nin ningún libro santo. É unha das relixións máis grandes de Xapón sendo á súa vez a relixión natal. Ésta se orixinou en Xapón e é case exclusiva de alí.

 

*(“Kami” significa deus o deidade)